In Het Lijk (The body/Stand by me) leren vier jongens de waarde van echte vriendschap kennen…
En het lezen van De ademhalingsmethode moet beslist ontraden worden aan zwangere vrouwen…

Originele titel: The body / The breathingmethod
Auteur(s): Stephen King
Jaartal eerste uitgave: 1991
Uitgebracht in Nederland als: Pocket
Verhalenbundel: Nee
Binnenschrift: Nee
Nominatie(s): Nee
Verfilmd: Ja


Het boek/verhaal is uitgegeven met de volgende covers:
(Klik op de afbeeldingen voor de volledige cover)

90-245-1528-9
Pocket
Luitingh-Sijthoff
1e druk – 1991

De boeken of tijdschriften waarin verhalen uit dit boek zijn uitgegeven hebben de volgende covers:

90-245-1599-8
Paperback
Luitingh buitenkant,
Veen op titelblad
1e druk – 1989

90-245-1599-8
Paperback
Veen
2e druk – 1993

90-245-2298-6
Poema
Luitingh-Sijthoff
1e druk – 1995

90-245-2298-6
Poema
Luitingh-Sijthoff
4e druk – 1999
90-245-5207-9
978-90-245-5207-8
Poema
Luitingh-Sijthoff
8e druk – 2005

978-90-210-0162-3
Poema
Luitingh-Sijthoff

9e druk – 2007
90-245-1398-7

Paperback
Luitingh buitenkant,
Veen op titelblad
1e druk – 1985
90-245-1398-7

Paperback
Luitingh buitenkant,
Veen op titelblad
3e druk – 1986

978-90-245-7599-2
E-Book
Luitingh-Sijthoff

2017

978-90-245-7824-5
Paperback POD
Luitingh-Sijthoff

2017

Informatie over diverse uitgaven:


Het begin van het verhaal gaat als volgt:
Het lijk
De belangrijkste dingen zijn het moeilijkst om te zeggen. Het zijn de dingen waarvoor je je schaamt, omdat woorden ze kleiner maken. Woorden doen dingen die onbegrensd leken toen ze in je hoofd zaten, inkrimpen tot niets meer dan levensgroot als ze worden uitgesproken. Maar het is nog iets anders ook, geloof ik. De belangrijkste dingen liggen te dicht bij de plek waar je geheime hart begraven is, het zijn wegwijzers naar de schat die je vijanden graag zouden komen stelen. Bovendien kan het gebeuren dat je met veel pijn een onthulling doet, alleen om te merken dat de mensen je raar aankijken en helemaal niet begrepen hebben wat je zei, of waarom je het zelf zo belangrijk vond dat je bijna moest huilen toen je het zei. Dat is nog het ergste, denk ik. Wanneer het geheim binnenin opgesloten blijft. Ik was twaalf, bijna dertien, toen ik voor het eerst een dood mens zag. Het gebeurde in 1960, lang geleden… hoewel het me soms niet eens zo lang lijkt. Vooral niet in nachten waarin ik wakker word uit de droom waarin de hagel in zijn open ogen valt.

De ademhalingsmethode
Dit is het verhaal dat verteld wordt door een advocaat in de 249B East Thirty-fifth Street, een club waar verhalen verteld worden. Boven het haardvuur zit een steen, met de inscriptie: “It’s the tale, not he who tells it.” Deze steen is als het ware een metafoor voor de verhalenverteller. Hier wordt het verhaal The man who would not shake hands verteld, hier zijn de kamers eindeloos en de butler van het huis, Mr. Stevens (zonder twijfel een verwijzing naar Stephen), zegt dat er altijd meer verhalen zullen zijn, wat er ook gebeurt. Het kerstverhaal dat hier aan de orde is, gaat over een dokter in de jaren 1930, die een speciale ademhalingsmethode ontwikkelt om te voorkomen dat moeders zouden sterven tijdens de geboorte van hun kind. Sandra Stansfield, een alleenstaande hoogzwangere vrouw, is van plan de techniek van de dokter op te volgen en de dood te overwinnen.


Overige informatie:
We maakten een special over Stand by me.

Nominaties:

Verfilmd:
Stand by me

Follow by Email
YouTube