Schooljuf miss Sidley regeert met ijzeren hand in de derde klas. Haar motto is discipline. Op een dag overkomt haar iets eigenaardigs. Het komt haar voor alsof de kinderen in haar klas op de één of andere manier veranderd zijn. Ze voelt dat haar macht verminderd is en rent al schreeuwend het klaslokaal uit. Enkele maanden later, als ze gekalmeerd is, komt ze terug in de klas. Ze neemt de kinderen één voor één mee naar de stencilruimte en vermoordt ze met een geweer.
Titel: Suffer the little children
Auteur(s): Stephen King en anderen
Jaartal eerste uitgave: 1986
Uitgebracht in Nederland als: pocket
Binnenschrift: Nee
Nominatie(s): Nee
Verfilmd: Nee
Verhalen in dit boek:
- Charles L. Grant – Inleiding
- Stephen King – Laat de kindertjes tot mij komen
- Bill Pronzini – Kiekeboe
- Dennis Etchinson – Dochter van het gouden westen
- Steven Edward McDonald – De boomgeest
- Chelsea Quin Yarbro – De medepassagier
- Alan Ryan – Onawa
- Bavry N. Malzberg – Overgang
- Ricahrd Christian Matheson – Promotie
- J.C. Green – De nacht van de piasa
Hieronder de boeken en/of bundels waarin deze titel ook is verschenen:
Dit verhaal is onder verschillende titels in diverse boeken gepubliceerd. Het heeft de namen: Laat de kindertjes (*1) / kinderkens (*2) tot mij komen en Wees geduldig met kinderen (*3).
(*2) Duistere machten
(*2) De chirurg (en andere verhalen uit Playboy)
(*1) De grafschenners
(*3) Nachtmerries
(*3) Nachtmerries en droomlandschappen
Het verhaal is uitgegeven met de volgende covers:
(Klik op de afbeeldingen voor de volledige cover)
 |
| geen ISBN Loeb 1e druk – 1986 |
Informatie over diverse uitgaven:
De verschillende uitgaven van dit verhaal zijn besproken in de Kings Things in de rubriek ‘Uitgelicht‘.
Overige informatie:
–
Het begin van het verhaal gaat als volgt:
Ze heette juffrouw Sidley en ze was onderwijzeres. Het was een kleine vrouw en ze moest uitgerekt op haar tenen gaan staan om in het bovenste vak van het schoolbord te kunnen schrijven, zoals ze nu deed. Geen van de kinderen achter haar in de klas giechelde of fluisterde of kauwde stiekem op in de holte van een hand verborgen snoepjes. Ze kenden juffrouw Sidley te goed. Juffrouw Sidley wist instinctief wie er kauwgum zat te kauwen, wie een proppenschieter in zijn zak of wie naar achteren wilde om baseballplaatjes te ruilen en niet omdat hij nodig moest.Net als God scheen ze alles tegelijk te weten.
Nominaties:
–
Verfilmd:
–
