Wat als de wereld ineens heel anders blijkt dan je altijd gedacht hebt? Een blind meisje dat met haar kus een stervende man redt; een jonge vrouw die rent en rent om haar pijn en verdriet voor te blijven; twee buren die tot het bittere eind vechten om een stuk land; een verlegen schrijver die zijn auteurs-alter ego moet aanspreken om een vrouw te redden van mishandeling… De condition humaine à la King, in twaalf verhalen met een twist die je alleen van de grootmeester kunt verwachten. Het merendeel van de verhalen verscheen eerder in Amerikaanse tijdschriften. Behalve De hellekat en Stationary bike, een verhaal dat in Nederland alleen op de luisterCD ‘Vet Goed’ werd opgenomen, is geen van deze verhalen eerder in het Nederlands vertaald. Kortom: een MUST voor de liefhebbers!
Originele titel: Just after sunset
Auteur(s): Stephen King
Jaartal eerste uitgave: 2008
Uitgebracht in Nederland als: E-Book, paperback, pocket, midprice
Verhalenbundel: Ja
Binnenschrift: ‘Voor Heidi Pitlor’
Nominatie(s): Ja
Verfilmd: Ja
Hieronder de boeken en/of bundels waarin deze titels ook zijn verschenen:
Verhalentitels:
- Inleiding (Introduction)
- Willa (Willa)
- Het hardloopmeisje (The gingerbread girl)
- Harveys droom (Harveys dream)
- Parkeerterrein (Rest stop)
- Vet goed (Stationary bike) * a
- De dingen die ze achterlieten (The things they left behind)
- De middag van de diploma-uitreiking (Graduation afternoon)
- N. (N.)
- De hellekat (The cat from hell) * 1, * 2, * 3 en * 4
- De New York Times met korting (The New York times at special bargain rates)
- Stom (Mute)
- Ayana (Ayana)
- In de klem (A very tight place)
- Opmerkingen bij zonsondergang (Sunset notes)
* 1: Kat magie
* 2: Kat SF
* 3: Kat uit de hel
* 4: Top horror
* a: luisterCD: Vet goed
Het boek/verhaal is uitgegeven met de volgende covers:
(Klik op de afbeeldingen voor de volledige cover)
Informatie over diverse uitgaven:
–
Het begin van het verhaal gaat als volgt:
Willa
Jij ziet nooit wat je voor je neus hebt, had ze gezegd. Maar soms zag hij dat toch. Hij wist wel dat haar smalende woorden niet helemaal onverdiend waren, maar hij was ook niet volslagen blind. En toen de laatste restjes zonsondergang boven de bergen van de Wind River Range in donkeroranje overgingen, keek David op het station om zich heen en zag hij dat Willa weg was.
Het hardloopmeisje
Alleen hard rennen is goed genoeg Toen de baby was begon Emily met hardlopen. Eerst ging ze alleen tot het einde van het pad, waar ze voorover bleef staan met haar handen net boven haar knieën, toen naar de hoek van de straat, en toen helemaal naar Kozy’s Kwik-Pik aan de voet van de heuvel.
Harvey’s droom
Janet wendt zich van het aanrecht af, want plotseling zit de man met wie ze al bijna dertig jaar getrouwd is in een wit T-shirt en Big-Dogboxershorts aan de keukentafel naar haar te kijken. Steeds vaker treft ze deze Generaal van Wallstreet op zaterdagmorgen precies op die manier gekleed en precies op deze plaats aan: zijn schouders ingezakt, zijn ogen nietszeggend, witte hangwangen, mannentieten die uit de voorkant van zijn T-shirt puilen, haar dat overeind staat alsof Alfalfa van De Boefjes oud en suf is geworden.
Parkeerterrein
Hij nam aan dat hij op een gegeven moment tussen Jacksonville en Sarasota een letterlijke versie van de scène van Clark Kent in een telefooncel heeft uitgevoerd, zo’n scène uit de Superman-strips, maar hij wist niet meer waar of hoe. Dat wees erop dat het niet zo dramatisch was. Dus was het zelfs wel van belang?
Vet goed
1. Werkers in de stofwisseling
Een week na het medisch onderzoek dat hij meer dan een jaar had uitgesteld (hij had het zelfs drie jaar uitgesteld, zoals zijn vrouw zou hebben opgemerkt als ze nog in leven was geweest) werd Richard Sifkitz door dokter Brady uitgenodigd om de resultaten te bespreken. Aangezien de patiënt niets onheilspellends in de stem van de huisarts kon bespeuren, ging hij er vol vertrouwen heen.
De dingen die ze achterlieten
De dingen waarover ik je wil vertellen – de dingen die ze achterlieten – verschenen in 2002 in mijn appartement. Daar ben ik zeker van, want de meeste vond ik niet lang nadat ik Paula Robeson met haar airconditioner had geholpen.
De middag van de diploma-uitreiking
Janice heeft nooit het juiste woord kunnen vinden voor de plaats waar Buddy woont. Het is te groot om het een huis te noemen, te klein om een landhuis te zijn, en de naam op de zuil aan het begin van de oprijlaan, Harborlights, wil ze ook niet uitspreken. Het is net de naam van een restaurant in New London, zo’n restaurant waar de dagschotel altijd vis is.
N
1. De brief. 28 mei 2008.
Beste Charlie. Ik vind het vreemd en tegelijk ook heel vanzelfsprekend om je zo te noemen, al was ik bijna half zo oud als nu toen ik je voor het laatst zag. Ik was zestien en smoorverliefd op jou (Wist je dat? Natuurlijk wel.). Tegenwoordig ben ik een gelukkig getrouwde vrouw met een kleine jongen, en ik zie je steeds weer op CNN over medische zaken praten. Je bent nog even knap (nou, bijna!) als ‘in die goeie ouwe tijd’ toen we met zijn drieën gingen vissen en naar films keken in The Railroad in Freeport. Die zomers lijken lang geleden – Johnny en jij onafscheidelijk, ik achter jullie aan als het van jullie mocht. Dat was waarschijnlijk vaker dan ik verdiende!
Verflimd: N
De hellekat
Halston vond dat de oude man in de rolstoel eruitzag alsof hij ziek en doodsbang was en zich al op zijn dood had voorbereid. Halston had oog voor zulke dingen. De dood was zijn vak. In zijn carrière als huurmoordenaar had hij achttien mannen en zes vrouwen ter dood gebracht. Hij wist hoe de dood eruitzag. Het huis – eigenlijk was het een villa – was koud en stil. De enige geluiden waren het zachte knappen van het vuur in de grote natuurstenen haard en het zachte gieren van de novemberwind buiten.
Verfilmd: Tales from the darkside
De New York Times met korting
Ze komt net onder de douche vandaan als de telefoon gaat, maar hoewel er een heleboel familieleden in het huis zijn – ze hoort ze beneden, het lijkt wel of ze er nooit zoveel heeft gehad – neemt niemand op. En het antwoordapparaat neemt ook niet op, al had James het geprogrammeerd om dat na de vijfde keer te doen. Anne loopt naar het toestel op het nachtkastje. Intussen slaat ze een handdoek om haar heen. Haar natte haar smakt onaangenaam tegen haar nek en blote schouders. Ze neemt op, ze zegt hallo en dan noemt hij haar naam. Het is James. Ze zijn dertig jaar bij elkaar geweest en ze heeft aan één woord genoeg. Zoals hij altijd al heeft gedaan, zegt hij Annie zoals niemand anders dat zegt.
Stom
Er waren drie biechthokjes. Het lichtje boven de deur van de middelste was aan. Er wachtte niemand. De kerk was leeg. Door de ramen viel gekleurd licht naar binnen dat vierkanten op het middenpad maakte. Monette dacht erover weg te gaan, maar deed dat niet. In plaats daarvan liep hij naar het hokje dat open was en ging naar binnen.
Ayana
ik geloofde niet dat ik dit verhaal ooit zou vertellen. Mijn vrouw zei dat ik het niet moest doen: ze zei dat niemand het zou geloven en dat het me alleen maar in verlegenheid zou brengen. Daarmee bedoelde ze natuurlijk dat het háár in verlegenheid zou brengen. ‘En Ralph en Trudy dan?’ vroeg ik haar. ‘Die waren erbij, die hebben het ook gezien.’ ‘Trudy zal tegen hem zeggen dat hij zijn mond moest houden,’ zei Ruth ‘en je broer heeft niet veel overreding nodig.’ Dat was natuurlijk waar.
In de klem
Curtis Johnson reed elke morgen tien kilometer op zijn fiets. Hij had dat na Betsy’s dood een tijdje niet gedaan, maar hij had gemerkt dat hij zonder zijn ochtendtraning nog neerslachtiger werd dan hij al was. En dus begon hij er weer mee. Er was wel het verschil dat hij geen fietshelm meer droeg. Hij reed vijf kilometer over Gulf Boulevard, maakte daar rechtsomkeert en reed terug. Hij bleef altijd op de fietspaden. Misschien kon het hem niet schelen of hij bleef leven of doodging, maar hij hield zich aan de wet.
Overige informatie:
Het verhaal ‘N’ is ook als animatieserie uitgebracht in Amerika.
Nominaties:
–
Verfilmd:
• Cat’s Eye
• N
• Dollarbaby
• Harvey’s dream